ગઝલ

દ્વાર હું બંધ ક્યાં સુધી રાખું ? 

જાત થી જંગ ક્યાં સુધી રાખું ? 

આવ થોડી ભરી લે શ્વાસોમાં , 

ગંધ અકબંધ ક્યાં સુધી રાખું ! 

રોજ પહેરીને સ્વપ્ન વરસાદી , 

ભીંજ્તું અંગ ક્યાં સુધી રાખું ! 

ખુબ ગમે છે વખાણ મારા પણ , 

આયનો અંધ ક્યાં સુધી રાખું ? 

શુષ્ક ખાલી હથેળી પર ચિતરી, 

ભ્રમ હું જીવંત ક્યાં સુધી રાખું? 

------પીયૂષ પરમાર .

एक ये खौफ की कोई जख्म न देखले दिलका और.....

एक ये खौफ की कोई जख्म न देखले दिलका और.....

  एक ये हसरत की काश ! कोई देखनेवालातो होता...!!!

 ----------------कुमार जिनेश शाह

मेरी जुबाँ से कभी, कुछ दर्द अगर उभर पाए

मेरी जुबाँ से कभी, कुछ दर्द अगर उभर पाए,

सारी बहारें तभी खिज़ा में जरुर बदल जाए; 

कातिब-ए-दर्द, तुने सब पन्ने ऐसे लिखे हैं, 

की ना तो मैं कुछ कह सकूं, न कोई उन्हें समज पाए | 

मुखातिब होते भी, मेरी सुनवाई कभीहोती नहीं, 

उल्फत का तलबगार एक गुनाहगार नज़र आये | 

भूले से भी तु अगर सामने आये, मतलब नहीं अब, 

दास्तां-ए-दर्द निकल जाए, ओर न कोई समज पाए | 

                               

                      . .. जनक म देसाई

ત્યારથી હર્ષ ભીતર બહાર થઇ રહ્યો છે ,

ત્યારથી હર્ષ ભીતર બહાર થઇ રહ્યો છે ,
જ્યારથી સ્પર્શ તારી હથેળીનો થયો છે .
પીયૂષ પરમાર .

શૂન્ય પાલનપુરી

પરિચય છે મંદિરમાં દેવોને મારો,
અને મસ્જિદોમાં ખુદા ઓળખે છે.
નથી મારું વ્યક્તિત્વ છાનું કોઇથી,
તમારા પ્રતાપે બધા ઓળખે છે.

સુરાને ખબર છે, પિછાણે છે પ્યાલી,
અરે ખુદ અતિથિ ઘટા ઓળખે છે ;
ન કર ડોળ સાકી, અજાણ્યા થવાનો,
મને તારું સૌ મયકદા ઓળખે છે.

મે લો’યાં છે પાલવમાં ધરતીનાં આંસુ,
કરુણાનાં તોરણ સજાવી રહ્યો છું,
ઊડી ગઇ છે નીંદર ગગન-સર્જકોની,
મને જ્યારથી તારલા ઓળખે છે.

અમે તો સમંદર ઉલેચ્યો છે પ્યારા,
નથી માત્ર છબછબિયાં કીધાં કિનારે,
મળી છે અમોને જગા મોતીઓમાં,
તમોને ફક્ત બદબુદા ઓળખે છે.

તબીબોને કહી દો કે માથું ન મારે,
દરદ સાથે સીધો પરિચય છે મારો,
હકીકતમાં હું એવો રોગી છું જેને,
બહુ સારી પેઠે દવા ઓળખે છે.

દિલે ‘શૂન્ય’ એવા મેં જખ્મો સહ્યા છે,
કે સૌ પ્રેમીઓ મેળવે છે દિલાસો,
છું ધીરજનો મેરુ, ખબર છે વફાને,
દયાનો છું સાગર, ક્ષમા ઓળખે છે.

શૂન્ય પાલનપુરી

ગઝલ ** સનમ ને સવાલ **

તું યાર ક્યાં ? દુશ્મન કયો ? જાણું નહી 
આ દિલ ધડકતું જાય ક્યાં ? જાણું નહી 

આવે ધરી આ દુશ્મનો તારી શકલ ;
યા આંખ આ અંધી બની ? જાણું નહી

છે હાથ તો લાંબો કર્યો , દોરાઉ છું :
છે દોરનારું કોણ આ જાણું નહિ !

છે તો ચમન તારો રચેલો તહે ખુદે !
ચૂં ટુ ગુલો યા ખાર આ ? જાણું નહી:

જાદુ ભરી બુલબુલ બજાવે વાંસળી :
તેની જબા માં કોણ છે ? જાણું નહી - કલાપી

તું નથી એનો આ અંજામ સનમ

તું  નથી એનો આ અંજામ સનમ 

ગામ પણ લાગતું પરગામ સનમ 

નામ નામોશીનો  પર્યાય હવે 

એટલા થઇ ગયા બદનામ સનમ 

હા,અમે તો ચલુડું માટીનું 

તેજકિરણ જડિત જામ સનમ 

હાથમાં આ રહ્યા બાવન અક્ષર

એકપણ આવે નહિ કામ સનમ 

પ્રાસ પીડા જીગર જુદી જખમ 

છે ગઝલનો જ સરંજામ સનમ 

હાંફળી  હાંફળી  ગગરતી 

ક્યાં છે ઠરાવના હવે થમ સનમ 

તું તો સાઘંત અમદાવાદ નગર

ને અમે વાયા વિરમગામ સનમ 

----અદમ  ટંકારવી -------